Van de Predikant December 2023 Van de Predikant

lees meer »

Van de predikant.... Van de predikant.... In een oud joods geschrift staat de volgende tekst: Rabbi Jochanan ben Zakkai zei tot zijn vijf leerlingen: “Ga heen en onderzoek wat de juiste weg is die een mens moet volgen. “ De eerste leerling zei: “Een goed oog, om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad.”  Rabbi Jehosua zei: “Een goede kameraad, die je niet in de steek laat.” Rabbi José zei: “Een goede buur.” Rabbi Simeon zei: “Wanneer men acht slaat op de gevolgen van wat men doet.” En Rabbi Eleazar zei: “Met een goed hart vind je de juiste weg in het leven”, Jochanan ben Zakkai zei daarop: “Ik geef de voorkeur aan de woorden van Eleazer, want in zijn woorden liggen die van jullie allen besloten.”

lees meer »

Advent Advent We zijn met elkaar een nieuw kerkelijk jaar ingegaan. En met dat we zo vooruit mogen kijken, kijken we, omwille van de toekomst, meteen terug op de afgelopen gemeenteavond. Het was goed om te zien dat er een heel behoorlijke opkomst was om deze avond bij te wonen. Het ging op de laatste gemeenteavond dan ook over de toekomst van de Petrakerk. Op deze avond was ook Arie van der Maas, de classispredikant van de kerkregio Delta, aanwezig. Het was goed om te merken dat alle aanwezigen met moed en creativiteit na wilden denken over de toekomst van onze Petrakerk. Daarbij werd ook heel aandachtig geluisterd naar de verschillende mogelijke scenario’s die door de classispredikant werden aangedragen. Al met al mocht deze avond, bij alle uitdagingen die er liggen, moed voor de toekomst geven. En laten we daarbij steeds voor ogen houden dat het uiteindelijk ons vertrouwen in de dragende handen van God zijn die ons de diepste moed geeft om moedig en creatief de toekomst tegemoet te gaan. En dat brengt mij ook op de tijd van advent:

lees meer »

Februari 2020 Februari 2020 Een terugblik We mogen terugzien op een mooi en stemmig afscheid van het koor Samen op Weg op de allereerste zondag van het nieuwe jaar. Na zevenenveertig jaar was het moment gekomen om het koor te ontbinden. Nog eenmaal mochten we, voor hen in eigen huis, genieten van hun zangkunst en de bevlogenheid waarmee gezongen werd. Een afscheid als dit heeft altijd iets dubbels: enerzijds mag voluit worden gezegd dat het mooi is geweest, en mooi is dan ook echt mooi, en anderzijds doet afscheid natuurlijk ook pijn. Die gemengde gevoelens waren er ook deze morgen. Het was echter heel passend dat juist in een dienst in eigen huis het jarenlange samen zingen zo tot een afronding mocht komen. Dat alle warme herinneringen nog maar lang zullen mogen blijven. In Memoriam Op 13 december overleed in de leeftijd van 92 jaar, Cornelia van Prooijen, voor velen Corrie. Zij heeft een lang en rijk leven mogen hebben in de zorgzaamheid voor haar dierbaren. Altijd stond ze klaar voor eenieder die op haar pad kwam. Daarin was ze zorgzaam en vasthoudend. Tegelijkertijd wist ze ook heel goed wat ze wilde en wat ze niet wilde en was ook daarin vasthoudend. Over haar geloof sprak ze eigenlijk weinig maar het was voor haar wel degelijk een zeer levende realiteit. Vanuit die innerlijke bezieling heeft ze in haar leven velen aangekeken en geholpen. Daarom meende ze ook dat een levend geloof betekent dat dat geloof ook te zien moest zijn in je concrete daden. Mede daarom, omdat dat zo bij haar paste, hebben we in de dienst woorden van de apostel Jacobus gelezen die daar ook over gaan. Haar diepste bezieling wilde ze handen en voeten geven in de omgang met de mensen om haar heen. Ze wilde zorgen voor iedereen, maar daardoor zorgde ze wel eens het minst goed voor zichzelf. En dat mag een compliment zijn. In de laatste periode verlangde ze er meer en meer naar om thuis te komen bij God en haar aardse leven af te leggen. Uiteindelijk heeft ze zo ook daadwerkelijk thuis mogen komen bij haar Hemelse Vader. Gedenken wij haar in warme genegenheid. In Memoriam In de tijd van kerstmis is volkomen onverwacht van ons heengegaan, Barbara de Jong – Boer, in de leeftijd van 77 jaar. Voor haar dierbaren betekende haar plotselinge heengaan veel verdriet en verslagenheid. Barry mocht de spil zijn van een warm en hecht gezin, waarin oprechte aandacht en genegenheid voor elkaar voorop stonden. Ook zelf was ze afkomstig uit een groot gezin. Dat betekende dat ze van haar jeugd af aan al had geleerd om stevig aan te pakken. En dat heeft ze ook in haar latere leven altijd gedaan. Jarenlang heeft ze aan de Goidschalksoordsedijk gewoond, samen met haar dierbaren. Maar ook toen haar kinderen waren uitgevlogen en ook toen in 1995 haar echtgenoot Henk overleed bleef ze haar vertrouwde plekje daar aan de dijk trouw. Daar heb ik haar meer dan eens mogen spreken. Altijd viel me op met hoeveel liefde ze over haar dierbaren sprak, maar ook kwam daar natuurlijk het gemis van haar dierbare echtgenoot ter sprake. Vanuit haar geloof wilde ze haar kinderen voorleven om het goede voor anderen te doen en oog voor die anderen te hebben in wat ze juist in hun situatie nodig hebben. Ook heeft ze veel betekend voor onze geloofsgemeenschap in de verschillende activiteiten die ze ontplooide. Zo had ze aandacht voor iedereen die op haar pad kwam. Haar geloof was voor haar een dragende kracht in haar leven en ze wist zich geborgen in de nabijheid van de Eeuwige God. In dat volle vertrouwen mocht ze bij de dankdienst voor haar leven uit handen worden gegeven aan de Levende God die ook voor haar een plaats heeft bereid in zijn land van louter licht. Gedenken wij ook haar in warme genegenheid. Een heel hartelijke groet aan u en jullie allen.      Ds. Elzo Bijl

Veertigdagentijd Veertigdagentijd Veertigdagentijd We zijn met elkaar de veertigdagentijd ingegaan, de periode voorafgaand aan Pasen. Het is voor velen en ook voor mezelf geestelijk de meest indringende tijd van het jaar. Een tijd van diep beleefde ontvankelijkheid voor wat Jezus in de laatste weken van zijn aardse leven overkwam. Een periode ook van soms welhaast mystieke verbondenheid met Christus, die zich bij ieder persoonlijk weer anders laat merken. Van daaruit is de Veertigdagentijd ook een op zoek gaan naar de diepste wortels van je persoonlijke gebed. Deze diep spirituele concentratie op Christus leven, lijden, sterven en opstaan geeft wonderlijk genoeg ook vreugde om het feit dat je zelf mag leven. Je gebed krijgt dan nog meer het karakter van bewondering waarbij je boven jezelf uitstijgt. Je prijst God dan niet, omdat Hij jou op een bijzondere wijze goed gedaan heeft, maar omdat Hij in zichzelf het goede is. Niet omdat je je verheugt in Zijn gaven, maar omdat je jezelf verliest in Hem, de Gever van alle leven. Zo bestaat het gaan van de weg van gebed niet in de eerste plaats uit het aanleren van gebedshoudingen en gebedsteksten, maar vooral uit het meer en meer aanleren van een levenshouding die wortelt in een eerlijke beleving van onze afhankelijkheid en ons gezegend-zijn van en door God. Dát is uiteindelijk de wortel van ieder eerlijk bidden. En juist in veertigdagentijd mogen we ons daarin oefenen. En in dit alles zijn we niet de eersten. Van oudsher bezinnen christenen zich in deze periode op het lijden en sterven van Jezus. Het is een periode van inkeer en gebed en het zoeken van gemeenschap met God. Een tijd van voorbereiding op Pasen. Daarnaast kun je ook stilstaan bij mensen die minder bedeeld zijn dan wij. In kloosters was het gebruikelijk dat men veertig dagen achter elkaar vastte, omdat Jezus veertig dagen vastte, evenals trouwens Mozes en Elia. Mozes, Elia en Jezus vastten in de woestijn. Een omgeving waarin het misschien makkelijker lijkt niets te eten: er is daar niet veel te vinden tenslotte. Maar waarschijnlijk geldt ook hier: schijn bedriegt. Rond de derde en vierde eeuw werd het gebruikelijker om de veertig dagen voor Pasen te vasten. Gerekend vanaf Aswoensdag is het overigens nog zesenveertig dagen voor Pasen aanbreekt, maar omdat zondag een feestdag is (opstandingsdag van Christus!), vast je op die dag niet, maar vier je feest. Vandaar dus veertig dagen. Invulling van de veertigdagentijd is voor iedereen heel persoonlijk. Het is de tijd  van concentratie op de betekenis van Jezus’ leven, lijden en sterven. En op die weg kunnen we de veertigdagenkalender te gebruiken, naar mooie passiemuziek luisteren, zoals de Matthëus- of Johannespassion van Bach. Of door de klanken en woorden van één van de vele Stabat Mater op je in te laten werken. En misschien ook door af te zien van bepaalde dingen, in welke vorm dan ook. En dan tijd te maken voor gebed of stilstaan bij een bijbelgedeelte. Hoe we deze periode persoonlijk ook gestalte geven, ik wens u allemaal vanaf deze plaats een zinrijke, goede en gezegende voorbereidingstijd op Pasen toe.       Ziekenhuisopname In de afgelopen periode moest mevrouw Uittenbogaard, woonachtig aan het Winterplein 50 in Puttershoek, plotseling worden opgenomen in het Ikazia-ziekenhuis. Op het moment dat ik deze regels schrijf verblijft ze daar nog altijd. Bidden wij haar kracht en troost toe en laten we als geloofsgemeenschap aan haar laten merken dat ze in onze gedachten is. Een heel hartelijke groet aan u en jullie allen.  Ds. Elzo Bijl

November 2019 November 2019 Van de Predikant Beste mensen,  Op het moment dat ik deze regels schrijf is de maand oktober al ver over de helft. Het nieuwe seizoen is ook voor de Petrakerk in zijn volle breedte inmiddels alweer een eind op weg. Verschillende commissies en de kerkraad hebben vergaderd en daarin zijn we met elkaar en met het welzijn van de Petrakerk van ons allemaal aan de slag.  Lichtjesoptocht Op zaterdag 26 oktober hebben we als Petrakerk mee mogen doen met de lichtjesoptocht die door de Oranjevereniging is georganiseerd. Het verheugde ons om te vernemen dat de Oranjevereniging dit jaar het griezelthema, dat bij het uit Amerika overgewaaide Halloween hoort, helemaal heeft losgelaten. Liever gingen zij aan het werk met een lichtjesoptocht dat een sprookjesachtige atmosfeer ademde. Daar konden we ons als commissie veel beter in vinden en we hebben dan ook enthousiast aansluiting gezocht. Die avond maakten de deelnemers, bij hun lichtjesrondgang door het dorp, een stop bij de Petrakerk waar zij een opdracht moesten uitvoeren waarna ze als beloning een klein lichtgevend presentje mochten ontvangen. Verheugend was het ook dat onze zustergemeente van de Hervormde kerk weer bij ons aansluiting heeft gezocht om samen dit lichtjesoptocht-gebeuren bij de Petrakerk gestalte te geven. En natuurlijk had de opdracht alles te maken met waar we als kerken in het dorp voor willen staan! Op het moment dat ik deze regels schrijf staat dit alles nog te gebeuren, maar we hebben er alle vertrouwen in dat de lichtjesoptocht, ook met de bijdrage van de beide kerken in Heinenoord, een waardevol gebeuren is geweest voor ons hele dorp. Gedachtenisdienst 17 november  Op 17 november zal in de Petrakerk de gedachtenisdienst voor onze overledenen weer worden gehouden. We zullen stilstaan bij hen die ons zijn voorgegaan en daarbij zal eenieder die aanwezig is weer in de gelegenheid worden gesteld voor zich een licht van gedachtenis en toewijding te ontsteken. We zien uit naar een stemmig, ingetogen en zinrijk samenzijn. Commissie Gemeenteopbouw In de afgelopen weken is ook de commissie gemeenteopbouw weer bijeen geweest. In deze commissie bespreken we initiatieven en mogelijkheden om o.a. Kerk voor het dorp te kunnen en mogen zijn. Op deze plaats zal ik deze keer niet in detail ingaan op wat er allemaal aan ideeën naar boven is gekomen, maar we mogen stellen dat we met elkaar enthousiast zijn om zo bezig te zijn voor de kerk en voor het dorp.  Evensong in adventstijd Dat we als Petrakerk ook deel uitmaken van een groter geheel mag ook blijken uit de Evensongs die dit seizoen in de aankomende adventsperiode op woensdagavond zullen worden gehouden in een aantal kerken in de Hoeksche Waard. Ook in de Hervormde kerk in Heinenoord zal er in de adventsperiode, op woensdag 11 december, een Evensong mogen zijn. Nadere informatie zal nog volgen. College voor het opzicht Rond maart van dit jaar werd ik benaderd door classispredikant Arie van der Maas met de vraag of ik toe zou willen treden tot het regionaal college voor opzicht. Dit college behandelt klachten en bezwaren die ter beoordeling en vonniswijzing aan dit college zijn verstuurd door kerkleden binnen onze huidige kerkregio. Onze huidige kerkregio beslaat een gebied van de gehele Hoeksche Waard tot en met Zeeuws-Vlaanderen. Dit is dus een behoorlijke uitgebreide regio, want ze behelst dus ook de gehele provincie Zeeland. Ik heb destijds toegezegd dit werk aan te nemen onder de strikte voorwaarde dat ik in de allereerste plaats de herder ben en blijf van Heinenoord en Numansdorp, en dat dit betekent dat de daarvoor bestemde tijd strikt door mij zal worden bewaakt. Inmiddels zijn er in de zomerperiode en het najaar een aantal zaken door dit college behandeld. Ik meende dat het goed was om ook op deze plaats van dit alles melding te maken. Een heel hartelijke groet aan u en jullie allen.    Ds. Elzo Bijl

Vanuit Zuidzijde Vanuit Zuidzijde Vanuit Zuidzijde                                                                                                                     We zijn door de coronacrisis allemaal terecht gekomen in een situatie die voor ons nieuw en onbekend is. Dat betekent nogal wat voor iedereen. Behalve dat het ons alledaagse leven bijna geheel tot een soort van stilstand brengt, komen bij velen ook de diepere vragen over het leven naar boven. Want ook de schrijnende beelden en verhalen van wat er zich in ziekenhuizen allemaal afspeelt staat zeer velen heel erg duidelijk voor ogen. Behalve teleurstelling dat veel voorgenomen activiteiten moesten worden afgelast is er onzekerheid en nogal eens ook angst. En ook worden mensen zo geconfronteerd met hun eigen eindigheid. Dan wordt er dus heel wat losgewoeld aan gedachten en gevoelens.   En juist in deze periode valt het belangrijkste feest dat we als christenen mogen vieren: Pasen, de opstanding van Jezus Christus. Juist nu worden we er mogelijk ook bij bepaald dat dat grote gebeuren van Pasen niet los te koop is van de weg naar Paasmorgen toe. En dat is geen weg die over rozen gaat, maar een weg die gaat door het diepe dal van de angst en de verlatenheid die Jezus moet hebben doorstaan. Er is diep nagedacht over hoe juist in deze situatie voor ons als geloofsgemeenschap van de Petrakerk dit besef van de weg die Jezus is gegaan het meest vruchtbaar zou kunnen worden verbonden met de weg die wij zelf hebben te gaan in deze dagen van crisis en afstand houden van elkaar. In vele kerken is in de Stille Week en Paasmorgen gekozen voor online-diensten met beeld en geluid. In de Petrakerk ontbreekt het ons aan de technische mogelijkheden van beeld dat bij mensen thuis gevolgd kan worden. De diensten in de Stille Week en Paasmorgen zouden bij ons alleen een soort radio-uitzending kunnen zijn. We hebben ons als kerkleiding erg afgevraagd of dat wel voldoende recht zou doen aan de pastorale nabijheid en het gevoel van saamhorigheid. En die twee zijn juist datgene waar deze ongebruikelijke tijd om vraagt, voor heel onze geloofsgemeenschap. Daarom hebben we als kerkraad een radicaal besluit genomen om de pastorale nabijheid en het gevoel van saamhorigheid gestalte te willen geven op de wijze waarop de eerste apostelen het ook hebben gedaan: Door middel van een pastorale rondzendbrief. Er zullen in de stille week en op Paasmorgen dus geen diensten in de Petrakerk zijn. In de Stille Week zult u daarom wel voor de Witte Donderdag, de Goede Vrijdag, de Paaswake op stille zaterdag en voor de Paasmorgen in een verzameld boekwerkje een korte meditatie en een gebed ontvangen dat u gaandeweg de Stille Week zult kunnen gebruiken. U kunt het in handen nemen en er in alle rust bij stilstaan in de tijd die u er zelf voor wilt kiezen, en zo evengoed toch verbonden zijn met de geloofsgemeenschap van de Petrakerk, omdat wij allemaal ons bij deze woorden en gedachten mogen bepalen. Wel is het zo dat u, mits u Internet heeft, aanstaande zondag 5 april en op beloken Pasen, de zondag na Paaszondag, af zult kunnen stemmen op de Hoeksteenkerk in Numansdorp, omdat ik op die zondagen wel in een online-dienst met beeld en geluid mag voorgaan. Natuurlijk kunt u ook, wanneer u maar wilt, allerlei verschillende diensten opzoeken op Internet. Ook voor mijzelf is het de allereerste keer dat ik in de stille week en op Paasmorgen niet zal voorgaan in een dienst en dat voelt ook voor mij persoonlijk heel onwerkelijk en pijnlijk. Tegelijkertijd is de pastorale rondzendbrief in onze concrete situatie naar ons idee het beste medium voor dat besef van verbondenheid en nabijheid. Moge de ontferming en nabijheid van de eeuwige God, die zich in Jezus aan ons bekend heeft gemaakt, zich ook zo aan ons allemaal laten kennen.

Vragen van alle tijden..... Vragen van alle tijden..... Van ds Elzo Bijl:   Vanuit Zuidzijde Vragen van alle tijden..... We hebben, op een heel andere manier dan anders, Pasen mogen vieren. En de kracht en het vertrouwen van de diepe betekenis van de Opstanding mag voor ons allemaal een blijvende vaste grond zijn om op te staan en te gaan. De maatregelen rondom de coronacrisis zullen, naar we mogen verwachten, voorlopig nog wel van kracht blijven. En dat betekent zoveel mogelijk thuisblijven en sociale afstand houden. Eigenlijk zijn we als mensen daar niet op gebouwd, tenzij je echt de geest van een kluizenaar hebt. Meer en meer zullen we met elkaar dan ook wel moe worden van deze maatregelen. Helaas zullen we evengoed moeten volhouden, want het gaat om mensenlevens. Tegelijkertijd zie ik b.v. op sociale media allerlei vragen en duidingen tevoorschijn komen over wat God te maken zou hebben met deze coronacrisis. Zelf denk ik dat dat de vragen van alle tijden zijn, door alle eeuwen heen, die mensen zichzelf stellen als een ramp hen treft. Op 1 november 1755 werd de stad Lissabon getroffen door een vernietigende aardbeving, waarna allerlei vragen en duidingen opdoken over wat God hiermee te maken had. Van recentere datum is de tsunami van 2004 waarbij vele mensen het leven lieten en ook toen doken deze vragen op. En dan noem ik nog maar twee rampen uit het verleden. De vragen en duidingen rondom de coronacrisis zijn dus bepaald niet nieuw en het behoort tot ons menszijn dat ze gesteld worden. Nu is het ook algemeen menselijk dat mensen heel verschillend reageren. Toen een ramp een mens trof heb ik als reactie gehoord: "Laat dit toch iets met God te maken hebben, anders heb ik niets meer". Van een ander mens die door eenzelfde ramp getroffen werd heb ik als reactie gehoord: "Laat dit toch helemaal niets met God te maken hebben, anders heb ik niets meer".  Hoe je zult reageren op een ramp en hoe je daarin Gods aanwezigheid of afwezigheid zult beleven is dus afhankelijk van hoe jouw relatie met God eruit ziet. In dit verband is de wanhopige roep naar het "waarom" uiteindelijk geen vraag naar een beredeneerd antwoord; het is een roepen van "AU" omdat de grenzen van het leven zo scherp zijn en omdat je je er zo lelijk aan kunt openhalen. In dit alles, hoe we ons er persoonlijk ook toe verhouden, mag de boodschap van de Opstanding van Jezus de dragende grond zijn waarop we ook nu staan en mag het ook de kracht en de troost zijn om vol te houden. Dat zo de zegen en de nabijheid van Christus u en jullie allen mag vergezellen.                 Ds. Elzo Bijl